O parasolkach na początku XX w.

PARASOLKA

Dziś parasol kast uprzywilejowanych przeżył się i, co większa… zeszpetniał. Panuje natomiast jego arcywdzięczna córeczka, trafnie parasolką zwana. Przyszła ona do nas z Italii. Pomimo dość opryskliwej uwagi jednego z pisarzy, który twierdzi, że parasolka bardziej obciąża plecy, niż ulgę przynosi głowie, zdołała ona stać się w krótkim czasie nowym pretekstem zbytku i elegancji. Otwarta – tłumi promienie słońca i otacza głowę rodzajem aureoli, nadającej perłową barwę twarzy; zamknięta – stanowi lekką zabawkę, którą zgrabna ręka igrać może wdzięcznie i ponętnie. Parasolki naszych czasów doszły do niebywałej kosztowności i elegancji. Jest to masa koronek, tiulów jedwabnych, kokardek i kwiatów, wsparta na drutach, zbrojnych w rączki złote, srebrne, inkrustowane kamieniami, to znowu misternie wykonane z szylkretu, porcelany lub drogiego drzewa. Parasolka służy zaledwie na kilka miesięcy w roku – i to jeszcze nie każdego roku! Parasola używamy zawsze – niema dnia, ażeby nie był nam potrzebny bądź do osłony, bądź do obrony. Dandysi z r. 1830 chcieli go skasować – nic nie pomogło: prawdziwa użyteczność odniosła tryumf zupełny, i dopóki chmury będą na niebie, dopóty będą parasole. Panie twierdzicie, że brak im elegancji – oto w jaki sposób złemu zapobiec można:

Jeżeli parasol jest otwarty, nie opierajcie go na ramieniu – jak latarnik, niosący drąg do zapalania świateł ulicznych, nie umieszczajcie go również przed nosem, jak szeregowiec, prezentujący karabin, – lecz trzymajcie go lekko z boku, możliwie bez najmniejszego przymusu. Gdy zaś jest zamknięty, ukryjcie go starannie w wąziutkiej ceratowej pochewce (lepiej jedwabnej) i nie przyciskajcie go do piersi, jak mamka swoje niemowlę,—lecz trzymajcie go w ręku pionowo, o kilka centymetrów od ziemi.

Tekst pochodzi z M. Rozciszewski, Pani domu. Skarbiec porad praktycznych dla polek wszelkich stanów, Warszawa 1904.

Obrazek wyróżniający: Parasolka spacerowa Antoniny Hoffmannowej, brak miejsca, XIX w., drewno, jedwab, tiul, koronka, Muzeum Krakowa