
Budynek główny
Główna siedziba Muzeum w Chrzanowie mieści się w budynku lamusa dworskiego, pochodzącego prawdopodobnie z końca XVI w. Budynek ten pierwotnie stanowił część zespołu dworskiego, będącego rezydencją właścicieli miasta i znajduje się na obrzeżach dawnego parku dworskiego. Ostatni właściciele Chrzanowa, rodzina Loewenfeldów, w 2. poł. XIX w. zaadaptowali go na swoją chrzanowską rezydencję ze względu na zły stan nieistniejącego już dzisiaj chrzanowskiego dworu, znajdującego się nieopodal, i zamieszkiwali tu aż do wybuchu II wojny światowej. Budynek w części zabytkowej zbudowany jest z miejscowego kamienia. Zachował pewne cechy renesansu jak łuk sklepieniowy parteru, czy – znacznie już dziś zaburzoną – bryłę architektoniczną. W latach 60. XX wieku lamus został zaadaptowany na cele muzealne. W roku 1969 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał budynek Muzeum do Rejestru Zabytków. Od strony południowej, w latach 70. została dobudowana piętrowa przybudówka, która w roku 2016 została nadbudowana o kolejne piętro i połączona połacią dachu z główną bryłą budynku. W budynku mieszczą się ekspozycje stałe, opowiadające o historii, kulturze i przyrodzie regionu, swoje miejsce znalazły tu także pomieszczenia magazynowe oraz administracja Muzeum.