Maszyna dziewiarska „Kaszubka”

Maszyny dziewiarskie nazywane też maszynami saneczkowymi np.: “Kaszubka”, “Moda”, “Ada” były bardzo popularnymi urządzeniami w latach 70./90. XX w. Służyły w wielu gospodarstwach domowych do wyrobu, często niedostępnych w sprzedaży w tym czasie, produktów dzianinowych: swetrów, czapek, szalików, pończoch i innych. Urządzenia wykorzystywano w pracy chałupniczej, także w celu „dorobienia po pracy” oraz w małych zakładach rzemieślniczych, gdzie wytwarzano wyroby np.: ortopedyczne, medyczne czy techniczne. Maszyny dziewiarskie wyposażone są w igły dziewiarskie. W zależności od metody działania dzielą się na: falowarki służące do produkcji dzianiny rządkowej, osnowarki służące do produkcji dzianin ubraniowych, bieliźnianych czy dekoracyjnych, tapicerskich, wykładzin podłogowych, sieci, worków oraz szydełkarki. Omawiana maszyna dziewiarska “Kaszubka” to szydełkarka. Jej działanie oparte jest na technice szydełkowania rządkowego, tzn. dziania nitek poprzecznych (wątku) przy narastaniu oczek wzdłuż rządka. Maszyny dziewiarskie pracują igłami raszlowymi (języczkowymi) kształtem przypominające szydełko. Na szydełkarkach płaskich wytwarzane są wyroby o zaprojektowanym kształcie lub w postaci pasów dzianiny.

Maszyna dziewiarska „Kaszubka”” MD-2, Gdańsk, 1963 r., tworzywa sztuczne, metal, Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie