Salonik z przełomu XIX i XX w. nawiązuje swoim wystrojem do historii rodziny Loewenfeldów. Od 2. połowy XIX w., Chrzanów będąc miastem prywatnym, znalazł się rękach spółki kupców wrocławskich, wśród których był również Emanuel Loewenfeld. Ten ostatni, wkrótce stał się jego jedynym właścicielem. Ożeniony z Różą Ascher, miał czterech synów: Wilhelma, Adolfa, Henryka i Brunona. Wszyscy wymieni zapisali się w historii miasta związując swe losy i miejsce zamieszkania z Chrzanowem. Szczególnie pozytywne ślady pozostawili Róża i Henryk. Byli fundatorami licznych przedsięwzięć, w tym charytatywnych, a także głównej alei miasta, noszącej po dziś dzień imię Henryka. Na cmentarzu parafialnym pozostała po Loewenfeldach kaplica-mauzoleum wg. projektu lwowskiego architekta Teodora Talowskiego. Do wybuchu drugiej wojny rodzina zamieszkiwała w obecnej siedzibie Muzeum w Chrzanowie – dawnym lamusie dworskim. Tu też spotykał się chór „Żaby”, w którym śpiewał także profesor chrzanowskiego gimnazjum – Adolf Loewenfeld, prezes chóru. Upamiętnia ten fakt tablica pamiątkowa na ścianie budynku Muzeum.