Ogród geologiczno-orientalny im. doktora Mariana Kuca
Krótka historia ogrodu geologicznego
Inicjatorem utworzenia przy Muzeum ogrodu geologicznego był Marian Kuc. Pomysł przedstawił w 1992 roku. W jego zamierzeniu było to „Muzeum geologiczne pod otwartym niebem”. W latach 1993-1994 trwała jego intensywna budowa. Do 1996 roku dokonywał w nim niezbędnych poprawek i uzupełniał go o kolejne okazy geologiczne. Za kluczową pozycję uznał araukaryty. W tamtym okresie była to jedna z trzydziestu tego rodzaju ekspozycji geologicznych dostępnych publicznie na świecie, a zarazem pierwsza w Polsce. Wkrótce zaistniała konieczność generalnego remontu, który sfinalizowano jesienią 2001 roku. Ogród zmienił się znacznie, ale pozostawiono pierwotny układ pól z okazami. Obecna gruntowna renowacja została rozpoczęta w latach 2009/2010. W nowej aranżacji okazy ułożono chronologicznie. Znacząco zwiększono udział kwiatów i krzewów. Wybudowano też pergolę i altanę koncertową w stylu chińskim. 6 czerwca 2011 roku ogrodowi nadano imię dr Mariana Kuca. Podczas tej uroczystości na pomniku poświęconym ludziom nauki i kultury zasłużonym dla Chrzanowa umieszczona została tabliczka z jego nazwiskiem. Od tej chwili „Muzeum geologiczne pod otwartym niebem” stało się „Ogrodem geologiczno-orientalnym”. Większość bardzo cennych okazów geologicznych pozyskano dzięki uprzejmości dyrekcji kamieniołomów Małopolski Zachodniej. Ostatnie z nich dodano we wrześniu 2013 roku. Kartki z życiorysu
Marian Piotr Kuc urodził się 26 marca 1932 roku w Chrzanowie. Od dzieciństwa interesował się przyrodą ożywioną i nieożywioną, gromadząc okazy roślin oraz okruchy skalne. W 1955 roku po ukończeniu studiów został pracownikiem Instytutu Botaniki PAN w Krakowie. W tym okresie brał udział w badaniach polarnych oraz obronił pracę doktorską. Od 1966 roku mieszkał, pracował w Kanadzie. Odbył wiele podróży naukowo-badawczych w różne regiony świata. Pozostawił po sobie 114 prac naukowych, głównie z dziedziny briologii – działu botaniki zajmującego się badaniem mszaków. Po 1991 roku wielokrotnie przyjeżdżał do Polski zajmując się propagowaniem wiedzy o bogactwie geologicznym ziemi chrzanowskiej. Przede wszystkim zajmował się gromadzeniem kolekcji araukarytów. Dlatego mówimy o nim skrótowo – botanik, polarnik, badacz araukarytów. Zmarł niespodziewanie w Ottawie 19 marca 2011 roku. Jest pochowany w Chrzanowie.
Zwiedzanie ogrodu
Utworzenie tego rodzaju ekspozycji przy Muzeum w Chrzanowie uzasadniał faktem, że objęty nią obszar z którego pozyskano eksponaty jest jednym z trzech najbogatszych w rodzaje skał i minerałów miejsc w Polsce. Zgodnie z ideą jego twórcy i fundatora odwiedzający odbywają czasoprzestrzenną wycieczkę od Krakowa przez Chrzanów do Przemszy, od dewonu do współczesności. Zaleca się dotykanie eksponatów. Szczegółowy przewodnik jest dostępny w Muzeum. Można go również pobrać ze strony internetowej. Można też umówić się z kustoszem.
|